bajzon2000

Minął już ponad miesiąc od straty Batona, a ja ciągle przywołuje go pamięcią. A to przejże zdjęcia, a to go tam odwiedzę, jest już dobrze, ale nadal mi go brakuje i przywołuje go w myślach. Na nowego psa, w żadnym wypadku nie jestem jeszcze raczej gotowy...

Nie miałem jeszcze styczności z Rottweilerami, ale te psy mnie ciekawią, toteż dodaje ich do wstępnej listy do wyboru psa w przyszłości, jestem za takiego nawet zapłacić aby po prostu miał geny odpowiednie, bez szemranych z różnych pseudo hodowli, finalnie jaki by nie był, gdyby mi się udało takiego wyszkolić i zsocjalizować to byłbym z niego zadowolony jak i on sam. Kaukaza ma mój wujek jak pisałem wcześniej, dzisiaj u niego byłem i odwiedziłem tego psa, ma go z renomowanej hodowli Kaukazów od urodzenia, szkolony, socjalizowany w jego domu przywykł do takich domowych warunków i jest grzeczny, choć za młodu miał skłonności do dominacji nad psami oraz zaganiania stad kur od sąsiadów. Boje się tych psów i raczej one odpadają, nie wiem po prostu jakbym sobie z takim poradził. Leonbergery?, o nich też myślałem, również spełniają wymagania choć jeszcze mało o nich wiem, z takich molosów to najbardziej interesuje mnie Landseer, chyba najlepszy pod takie domowo-ogrodowe warunki pies, nic złego też o nich nie mówią w sieci. Finalnie w przyszłości, jeśli nie znajdzie się jakiegoś spoko psa danych ras to weźmie się psa ze schroniska, tam też na pewno znajdzie się odpowiedni Kundel

Dziękuję za rady, oraz przepraszam za to że mój post wydał się mało co rozgarnięty i może mało dojrzały. Zdaje sobie sprawę z tego że poszukiwania psa pod swoje potrzeby jest trudne, dlatego to planowanie, planowania że tak powiem. Rottweilery są ciekawymi psami i je też biorę pod uwagę, tyle że czasami można trafić na takie psy z pseudohodowli, nie wiadomo jakie mogą mieć geny, czy agresywne, czy takie bardziej spokojne. Ale poradziłbym sobie z takim czystym Rottweilerem od szczeniaka, jeżeli udało by mi się wtedy wybić mu z głowy samotne ucieczki jak to było u Batona to sądzę że przebolałbym wielogodzinne spacery, zabawy, ćwiczenia czy poniszczone meble lub buty. I to troche nawet wskazane żeby pies umiał się i kogoś z domu zabawić :D . Z takich większych psów ciekawi mnie troche Owczarek Kaukaski, wujek ma takiego, jest już stary bo ma 9 lat, ale jeszcze nie widziałem aby na kogokolwiek szczekał, olewa każdego kto wejdzie na posesję ewentualnie podejdzie i obwącha, ciągle ten niedźwiedź śpi i się obija, uwielbia być wtedy głaskany, tylko wiem że one również są dosyć niepewne :/ . Ciekawią mnie również Landseery, z tego co czytałem są niemal idealne pod moje wymagania, ale nie wiem jak taka ,,krówka'' wytrzymała by pare godzin samemu z innymi psami. Co do żywności, kupujemy naszym psom karmę suchą i ,,mokrą'' taką która jest dostępna w sklepach, dodajemy im do menu troche naszych posiłków, jakoś te które mam potrafią to zjeść i nie narzekają, na karme również nie wybrzydzają jaką im się kupuje. Więc z tym problemu by nie było. Ahh i jeszcze dodam, żaden pies u mnie nie jest wiązany na łańcuchu, poza próbą wiązania Batona aby nigdzie nie uciekł podczas nieobecności domowników, jest niby buda w razie co, w centrum podwórka pod drzewem razem z długim łańcuchem żeby pies mógł obejść bez problemu swój teren na podwórku. Ale jak pisałem, nie jest na co dzień używana, jedynie w ostateczności. Więc wiązanie psa odpada. Batona starałem się tego oduczyć ale chyba miał te uciekanie w genach :/ , a miał w sobie geny kilku raz, gdyż Adelajda (jego mama) romansowała z owczarkiem niemiecki, huskim i rottweilerem...Sama jest mieszanką Labradora... Pozostałe psy jakoś nie mają tego syndromu ucieczek.

Nie wiadomo jeszcze kiedy, i czy na pewno będzie nowy pies, na pewno nie w tym roku ani w najbliższej przyszłości, aby to wszystko się wyciszyło i uspokoiło, temat ten założyłem żeby w przyszłości w razie co, mieć już jakieś rozeznanie co do wyboru psa i nie robić wtedy tego pochopnie pod wpływem tego że ,,ładnie wygląda'' a potem mieć kłopoty. Cechy jakie napisałem nie muszą się zgadzać, jeśli takowych nie ma u psów, spacery, aktywność, zabawy wchodzą jak najbardziej w gre, tyle że jeśli rodzice pracują, a ja jestem w szkole to wtedy nie ma kto się psami za bardzo zajmować, więc wszelaka aktywność jest po południu. Słowo o akceptacji napisałem aby akceptował zwierzęta jakie są w moim domu, inne psy, kury, krowy etc, no a inni ludzie to po prostu goście jacy nas czasami odwiedzają. Nie musi być to konkretny jakiś rasowiec, może być kundel ze schroniska czy z okolicy, ale w tym wypadku wchodzą raczej szczeniaki, bo starszego psa z wpojonymi w siebie zasadami trudniej jest wyszkolić i nauczyć, więc kundelki też wchodzą w gre, zwłaszcza że w okolicy jest schronisko. Co dam w zamian psu? zabawy, szkolenie, spacery, no i relacje nie właściciel------>pies a przyjaciel/kumpel----->pies. Ma to być pomocny i przyjacielski członek rodziny.

Cześć, mam pewną zagwostkę, nie wykluczone że w przyszłości będę chciał mieć czwartego psa, czy też następce Batona, z tego względu iż przyda się w moim domu pies do stróżowania, trzy które mam to raczej ciepłe kluski których nie interesuje za bardzo co się dzieje wokół nich. Co nie znaczy że ich nie lubię. Mam co prawda suczke która likwiduje problem z nabyciem nowego psa, ale została wysterylizowana bo urodzeniu i wydaniu miotu z Batonem na czele. Więc w grę wchodzą ,,nowe'' psy. Nabycie nowego psa jest raczej pewne, ale nie w najbliższej przyszłości dlatego więc jest pora na przemyślenia i zastanowienie się nad wyborem. Pies którego bym u mnie widział musi być dobry w stróżowaniu, ale nie może być agresywny i dominujący, musi po prostu strzec podwórka, powiadamiać o gościach albo mam nadzieję że nie, o wrogach. Pies najlepiej gdyby był średniej lub dużej postury, aby samym wyglądem budził swoisty respekt. Z charakteru jak pisałem aby najlepiej nie był agresywny, dominujący i aby nie miał swojego rozumu, aby był spokojny i nie wymagał częstych spacerów, z uwagi na to że domownicy u mnie pracują. Aby był posłuszny i nie lubił samotnych ucieczek poza podwórko. Musi też akceptować gości i inne zwierzęta. Musi mu również wystarczyć podwórko oraz ewentualnie ogród, w sumie 30 arów działki z ogrodem. Mile widziane by było gdyby w miare możliwości miał niewybredny apetyt, aby to co jest w domu mu smakowało i wystarczało oraz, co konieczne, musi mieć dobrą odporność, poza dysplazją stawów, bo na to chyba choruje większość takich psów. Wygląd jak pisałem, średni i duży, nie jest istotne na mnie umaszczenie, długość sierści i jej rodzaj. Szukam po prostu opanowanego, spokojnego, lojalnego psa do stróżowania i pokazywaniu iż ma się ,,bestie'' :D. Czy znajdzie się jakaś rasa psów o takich mniej więcej parametrach?

Kolejny dzień żałoby i wyciszenia. Minął podobnie jak wczoraj, myślę o nim jakby był w innym domu, myślę o nim w samych pozytywach, zajmuje się innymi psami próbując stworzyć z nimi równie silną więź, jako tako mi to wychodzi, lecz proces przyzwyczajania ich do siebie będzie długi. Bo mają już jakby jednego przywódce i jego się trzymają, a mnie traktują jako źródło rozrywki i gościa od smakołyków :D

Ja tam osobiście zawsze byłem za średnimi/dużymi psami, jakoś one mi się najbardziej podobały, i na twoim miejscu jeśli miałeś tylko średnie/duże psy, to wybierz znów takiego, będzie ci go najłatwiej polubić i się przyzwyczaić do nowego psa :D

Dzisiaj czułem się już znacznie lepiej, staram się myśleć o Batonie jakby miał po prostu nowy dom w którym jest jeszcze bardziej szczęśliwszy. I chyba w końcu się z tym pogodziłem, jednakże, nadal o nim pamiętam.

Mój Misiek ma to samo, to prawdziwy weteran jeśli można go tak nazwać. Jest to mieszany Sznaucer Pare razy się pogryzł z innymi psami, dosyć dotkliwie i wyszedł z tego, raz przechodząc pod siatką zranił sobie głowe z której ciekła ropa.. Kolejnym razem potrącił go samochód ale wyszedł z tego. Kiedyś był to żywiołowy pies skory do zabaw, ale tak samo jak i twój, jest bardzo strachliwy i wycofany od wszystkich. Żyje sobie po swojemu ma swoje codzienne rytuały i nikomu nie wchodzi w drogę. 85% dnia i nocy praktycznie śpi jeśli musi wyjść to tylko aby się rozprostować. Z jednej strony to dobrze gdyż nic mu nie grozi już żaden wypadek, z drugiej strony jednak zachowuje się czasami jak zombie, przez te jego wypadki totalnie się zmienił. Np, gdy daje się mu jeść to on odchyla głowe na bok, czasami dziwnie się zachowuje, podchodzi do ciebie i chce być cały czas głaskany i tak zostaje w miejscu. Boi się również wychodzić poza podwórko, samo wyjście na nie jest dla niego sporym wyzwaniem, nie piszczy a po prostu się wacha i bada każdy krok. O wyjściu poza podwórko nie ma mowy, zaraz ucieka spowrotem do domu, nie z pod kulonym ogonem, tylko po prostu biegnie do domu. Mimo wszystko, to pokazuje jak bardzo niektóre psy chcą żyć i nie dawać się własnym dolegliwościom ;P I twój może mieć tak samo, po tym wypadku zmienił swój charakter i nie chce po prostu ryzykować kolejnego urazu, i nie chce wychodzić na spacery po drogach. Psy są pamiętliwe i wiedzą co im coś zrobiło. Nie dziw mu się że ma taki uraz i jest teraz strachliwy, ciesz się tym że przeżył wypadek.

Skoro wymiotuje to pewnie czymś się przytruła.. Jeśli nigdzie nie chodziła, ani nie uciekała jest wysoce prawdopodobne że przytruła się tylko jedzeniem. Jeśli objawy nie ustopią jutro to powinieneś się udać do weta... Nie miała czasami kontaktu z trutką na gryzonie? , pomyśl co jadła w ostatnim czasie, gdzie latała i czym mogła się przytruć. Silny pies z reguły jest w stanie samemu z tego wyjść, ale lepiej mu w tym pomóc razem z wetem.

Wzięło mnie na pewną refleksje, mianowicie, czy istnieje i jak wygląda psie niebo?. Cóż, dla mnie nie ulega wątpliwości że psy mają dusze i po ich śmierci one nadal żyją tylko my ich nie widzimy. Miałem już troche psów które odchodziły, różnych ras, wieku,charakteru i płci. Wszystkim dawało się maksimum uczucia, szczęścia i wszystkich ich psich potrzeb. Kilka z nich umierało przy mnie, czy jak Baton, tuż przy domu i wszystkie były chowane przy podwórku lub na ogrodzie. Można powiedzieć że jest u mnie taki mały cmentarzyk... I czasami, mimo że ich nie ma mam wrażenie jakby były, i powiem więcej, mają wpływ niejako na zachowanie żyjących psów, a psy widzą, słyszą i czują zupełnie inne rzeczy w zupełnie inny sposób niż my. Według mnie, psie niebo jest tam gdzie był ich dom, w domu gdzie były szczęśliwe i czuły się po prostu jak w takim niebie, one są nadal koło nas tylko my ich nie widzimy, może nie są już psami a takimi duchami, czy siłą która nimi emanuje, ale są. I kiedy człowiek traci kilka psów, po prostu umie coś takiego rozpoznawać. Każdy kąt w domu jest nimi nasiąknięty. Zapewne sami macie również podobne uczucie

Ogrodzenie jest w porządku, wyższego po prostu nie dało się zrobić, zostało założone najwyższe dostępne ogrodzenie całkowicie betonowe z podmurówką na dole, tylko Baton był takim skoczkiem który potrafił je przeskakiwać i to w obie stron. Robił to niespodziewanie i równie niespodziewanie wracał, czasami robił tak, że nie zauważyło się tego jak wskakuje spowrotem. Przez jakiś czas próbowaliśmy go trzymać na łańcuchu, bardzo długim żeby miał zasięg na większość swoich ulubionych miejsc na podwórku, to niestety potrafił się spuszczać ze smyczy. Po prostu nic nie było w stanie go zatrzymać na podwórku. Zawsze się starałem aby był wybiegany na spacerach oraz zmęczony w zabawach, to niestety było tak że uciekał na kilka godzin. Zawsze mu się to udawało ale wczoraj już niestety nie... Pozostała trójka ma 5 i 6 lat, więc na ludzkie lata mają coś koło 30-35 lat. One już dawno się wyszumiły i okres głupot z lat młodzieńczych mają już za sobą, są również mniejsze od Batona przez co nawet nie próbują przeskakiwać za ogrodzenie. Adelajda, Misiek i Kulfon też są fajnymi psami, jednak one są bardziej za mamą niż za mną i żeby przy mnie były muszę ich czymś przekupić :D . I tak, wiem że imiona są dziwne, ale jak najbardziej pasujące do ich charakteru i wyglądu. Nigdy jakoś nie lubiłem wyszukanych imion z filmów, czy jakichś baśni, te swojskie imiona, podstawowe i nie wyszukane, bardzo trafnie pasują do psów.

Dzisiaj jest mi troche lepiej, lecz nadal troche smutno i chyba już się pogodziłem z jego stratą ale nadal mi go brakuje.. Podjąłem również decyzje, będę się starać tak samo przyjaźnić z pozostałymi trzema moimi psami, i jeśli one się zestarzeją, to dopiero wtedy będzie nowy pies którego wychowam jak należy. A Baton nadal w mym sercu pozostanie.

Dziękuje za słowa otuchy... Teraz czuje się zmieszanie, smutek, ból, wyrzuty sumienia i złość, wszystko to się ze sobą przeplata... Gdybym go zamknął w domu, albo wrócił szybciej bądź odłożył wyjazd to może by żył nadal. Dlaczego to wszystko musiało się stać?... Nie wiem już czy kiedykolwiek zdecyduje się na psa, choć, może się zdecyduje, ale na takiego samego jak on :/ . Dziękuję ci Baton za te wspólne 2 lata, dziękuje za każdy dzień od kąd wyrwałeś się od mamusi od waszej norki w stodole. Dziękuję ci że ze mną byłeś, dziękuje ci że wykopałeś setki a nie jeżeli tysiące dołków w ziemi na podwórku i na ogrodzie, dziękuje ci za wyrwane kwiatki, pogryzione meble i dywany. Dziękuję ci za wspólne spacery i zabawy, dziękuje ci za wspólne granie w piłkę. Dziękuję ci za twoje szczęśliwe powroty do domu po twoich ucieczkach. Dziękuje ci za twoją cierpliwość gdy mnie nie było w domu i za radosne powitania mnie gdy wracałem. Dziękuję ci za każdy spędzony razem dzień oraz noc. Przepraszam cię że czasami cię karciłem za częste lub długo godzinne ucieczki, przepraszam cię że wtedy na ciebie krzyczałem. Przepraszam że nie miałem dla ciebie czasami czasu. Dziękuję ci po prostu za wszystko, byłeś moim psem nr. 1. Obyś za tęczowym mostem na bezkresnych łąkach i lasach znalazł multum zabawy i abyś, gdy na mnie przyjdzie kolej, czekał na mnie na drugim końcu mostu. Dziękuje ci za wszystko. Musiałem tutaj mu podziękować za naszą przyjaźń i niekończące się uczucie.

Dzisiaj straciłem mojego ulubieńca... Potracił go samochód, pewnie długo nie będę mógł do siebie dojść... Nie wiem co jest gorsze... Choroba?, uraz? śmierć w wypadku?... Pewnie wszystko boli tak samo..