akula

Witajcie. Mój Akita (japońska) ma ponad 5 lat. Jest pieskiem domowym. W domu anioł. Na dworze wariat. O ile ze spacerami sobie w miarę poradziliśmy (nie rzuca się już na samochody, reaguje na stój, wracaj) to na podwórku, ogrodzonym, biegając luzem, zachowuje się jak dziecko które pierwszy raz w życiu wyszło na dwór. Szarpie wszystko zębami, skacze, biega do utraty tchu. Sam nie chce być na podwórku. Zrobi szybkie siku i chce wejść do domu. Ale jak się z nim wyjdzie to wariuje. Robi okrążenie i taki rozpędzony skacze na człowieka. Mąż duży facet jest, potrafi go złapać w locie. Aczkolwiek na niego tylko się rzuca, bez zębów i warczenia. Ja mam problem, bo nie dość, że na mnie wpada, to jeszcze warczy i próbuje chwycić zębami w locie. Wiem, że to dla niego zabawa ale zdarza się, że z nim wychodzę, bo też czasem muszę wyjść, a nie mogę zrobić kroku. Rzuca się też na dziecko jak przyspieszy kroku albo ma jakąś większą zabawkę, na szczęście w stosunku do niego jest delikatniejszy. Mamy też drugie dziecko, które jeszcze nie chodzi - jak mam go na rękach to zachowuje się jakbym miała dla niego piłkę albo królika. Skacze tak jakby chciał mi go wyszarpać. Jak wezmę wózek to próbuje przegryźć opony. Mój mąż jest w oczach psa panem domu, tylko mąż może wprowadzić gości, może z nim się wygłupiać na podwórku. On z nim też chodzi na spacery bo jakby się rzucił na innego psa (wioska, chodzą luzem) to ja go nie utrzymam. Zdarza mi się ale rzadko. Nie mogę bez niego iść na podwórko bo jak mnie widzi to wariuje. Jak idzie ze mną to wariuje z radości. Tutaj mam pytanie: czy możliwe że po kastracji będzie się bawił mniej agresywnie? Ktoś zauważył uspokojenie Akity po kastracji? Polecono nam (mi) obrożę elektroniczną ale jakoś nie jestem przekonana... Żeby było ciekawiej - w dzieciństwie mieliśmy psa (owczarka niemieckiego) który tak samo zachowywał się w stosunku do mnie. Pewnego dnia jednak mnie pogryzł, bardzo dotkliwie, dlatego się boję że i tym razem nie skończy się na zabawie.