p20f

Tak, jednakże w porównaniu z gośćmi mężczyznami to i tak mojego chłopaka boi się najbardziej (np. mojego tatę w pełni zaakceptowała).

Cześć :-) 1,5 miesiąca temu razem z Narzeczonym wzięliśmy ze schroniska 3-letnią suczkę (jej przeszłość nie jest do końca znana, ale chyba wesoło nie było). Suczka przyzwyczaiła się do mnie praktycznie od razu, kiedy wchodzę do domu przez kilka minut nie może opanować radości na mój widok, za każdym razem kiedy ją wołam przybiega zadowolona. Problemem jest strach przed moim chłopakiem (mieszkamy wszyscy razem). Mimo tego, że ani razu na nią nie krzyknął, nie zrobił nic złego suka panicznie się go boi. Jeśli mój chłopak cały dzień jest w domu, to pies- cały dzień chowa się w najciaśniejszych częściach domu- pod łóżkiem, stołem- za nic nie chce wyjść. Do mojego chłopaka podejdzie tylko jeśli ja stoję obok. Najdziwniejsze jest jednak to, że suczka go lubi, kiedy idzie do niej w te ciemne kąty i namawia do wyjścia to macha ogonem, łapę też mu bez problemu poda, ale widać że coś w środku nie pozwala jej podejść i być przy nim swobodną. Czas nie działa na korzyść, nic się raczej nie poprawia, w pierwszych tygodniach chciała jeszcze wychodzić z chłopakiem na spacer, teraz kiedy słyszy że bierze smycz do ręki ucieka jak poparzona Czy ktoś może coś doradzić? Więcej czasu/behawiorysta?